بانداژ هوشمند تجزیه‌کننده زیستی برای بیماران دیابتی
تاریخ انتشار: ۱۲ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۴۲۷۶۹
دانشمندان دانشگاه نورث وسترن موفق به ساخت نوعی بانداژ هوشمند جدیدی شده‌اند که می‌تواند برای بیماران دیابتی بسیار مفید باشد.
ما به زدن چسب یا گاز روی بریدگی‌ها و دیگر زخم‌ها عادت کرده‌ایم، اما محققان در حال بررسی ایده‌های با تکنولوژی بالاتر نیز هستند. باند‌های هوشمند بسیار نازک به عنوان یک روش جدید بالقوه درمان پزشکی برای بیمارانی که از زخم‌های مزمن مانند زخم دیابت رنج می‌برند، نویدبخش است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این پروژه که توسط محققان دانشگاه نورث وسترن توسعه داده شد و در مطالعه‌ای که این هفته در Science Advances منتشر شد، به تفصیل شرح داده شد، آزمایش این پروژه، تاکنون، فقط بر روی موش‌ها منجر به اولین بانداژ قابل جذب در الکتروتراپی و همچنین اولین نمونه از احیاکننده‌های هوشمند شده است.
بین ۱۵ تا ۲۰ درصد از بیماران دیابتی در مقطعی از زندگی خود دچار زخم می‌شوند. این آسیب‌ها اغلب به دلیل آسیب عصبی ناشی از دیابت نادیده گرفته می‌شوند و به دلیل کاهش گردش خون دیر بهبود می‌یابند. هرچه این زخم‌ها باز یا تا حدی بهبود یافته باقی بمانند، احتمال بروز عوارض و عفونت‌های جدی و گاهی تهدیدکننده زندگی بیشتر می‌شود.
برای کمک به مقابله با این مشکل، الکتروتراپی روشی برای تحریک روند بهبودی با جذب جریان خون جدید به سمت زخم است، اما ابزار پزشکی مورد نیاز درمان مدت‌هاست حجیم شده و محدود به تنظیمات بیمارستانی تحت نظارت شده‌اند. باند‌های برقی هوشمند به زودی می‌توانند جایگزینی برای بیماران ایجاد کنند که باعث صرفه جویی در زمان، هزینه و ویزیت طولانی مدت پزشک می‌شود.
نحوه عملکرد آن به این صورت است: بانداژ جدید و انعطاف پذیر محل زخم را در بر می‌گیرد و دارای الکترود‌هایی در دو طرف ماده است. صورت داخلی شامل یک الکترود است که در بالای خود آسیب قرار می‌گیرد، در حالی که شریک حلقه‌ای شکل آن زخم را احاطه کرده است. در همین حال طرف دیگر، یک سیم پیچ برای برداشت نیرو در کنار یک سیستم ارتباطی میدان نزدیک (NFC) برای انتقال بی‌سیم داده‌ها میزبانی می‌کند. از آنجایی که جریان‌های الکتریکی به طور ایده‌آل به روند بهبودی کمک می‌کنند، حسگر‌های اضافی پیشرفت را زیر نظر دارند و می‌توانند در صورت وجود هر گونه مشکل یا عارضه به پزشکان هشدار دهند.
در طول مراحل توسعه، تیم متوجه شد که الکترود‌های ساخته شده از لایه‌های بسیار نازک فلز مولیبدن می‌توانند به طور ایمن در طول زمان بدون ایجاد اختلال در روند بهبود، تجزیه زیستی شوند. در مطالعات خود بر روی استفاده از بانداژ‌های جدید بر روی موش‌های مبتلا به زخم دیابت، این تیم مشاهده کردند که بیشتر فلز می‌تواند در عرض شش ماه به جوندگان جذب شود و در هر یک از اندام‌های حیوانات مورد آزمایش تجمع بسیار کمی دارد؛ علاوه بر این، زمان بهبودی از ۳۰ دقیقه در روز تحریک الکتروتراپی تا ۳۰ درصد افزایش یافته است.
هنگامی که آزمایش‌های بزرگتر روی حیوانات تکمیل شد، محققان امیدوار شدند که به آزمایش‌های انسانی برود. از آنجایی که هیچ دارو یا مواد کنترل‌شده‌ای در سیستم گنجانده نشده است، این احتمال وجود دارد که بانداژ خیلی زودتر از سایر گزینه‌های درمانی که نیاز به تایید FDA دارند، به بخش عمومی منتقل شود.
منبع: پول نیوز
کلیدواژه: هوشمند هوشمند سازی توسعه توسعه توسعه اقتصادی توسعه صادرات توسعه پایدار برای بیماران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.poolnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پول نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۴۲۷۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
وجود ۷ میلیون مبتلا به دیابت در کشور
به گزارش «تابناک»، دکتر حسام‌الدین علامه در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه زخم‌های مزمن ۳ دسته «عمده» و یک دسته «نادرتر» دارند، اظهار کرد: زخم‌های دیابتی در صدر دسته «عمده» قرار می‌گیرند؛ زخم‌های دیابتی، زخمی است که در صورت کنترل نشدن دیابت در افراد مبتلا به این بیماری در گذر زمان، ابتدا «نوروپاتی» و سپس زخم ایجاد می‌شود. اگر افراد مبتلا به دیابت از پای خود به خوبی مراقبت نکنند، در وهله نخست به «نوروپاتی» یعنی کاهش حس محیطی پا و در وهله دوم به زخم پای دیابتی مبتلا می‌شوند.
وی با بیان اینکه زخم‌های عروقی دومین عامل ابتلا به زخم‌های مزمن هستند، اظهار کرد: زخم‌های عروقی به ۲ دسته «ایسکمیک» (شریانی) و «وریدی» تقسیم می‌شوند. بررسی‌ها بیانگر این است که دیابت یکی از عوامل اصلی ایجادکننده زخم‌های شریانی است. همچنین زخم‌های وریدی به دلایل نارسایی‌های عروق وریدی مانند «واریس» ایجاد می‌شود. چاقی، نارسایی‌های قلبی‌عروقی و برخی از سرطان‌ها که در سیستم «لنف ادم» اختلال ایجاد می‌کنند نیز سبب ابتلا به زخم‌های مزمن وریدی می‌شوند.
علامه با بیان اینکه سومین عاملی که منجر به زخم‌های مزمن می‌شود، زخم‌های «فشاری» یا «بستر» هستند؛ افزود: طبیعی است که تعداد سالمندان یک جامعه با افزایش شاخص امید زندگی زیاد می‌شود. در چنین شرایطی، انتظار داریم بیماری‌هایی که منجر به استراحت مطلق سالمندان می‌شود به ویژه در سالمندانی که سکته کرده‌اند و دارای اختلالات حرکتی هستند و یکجانشین شده‌اند، منجر به زخم بستر یا فشاری شود. همچنین افرادی که دارای معلولیت هستند و به ناچار در یک وضعیت خاص قرار می‌گیرند، اغلب دچار زخم مزمن می‌شوند.
مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران درباره زخم‌های مزمن «نادر» نیز گفت: برخی از سرطان‌ها منجر به زخم‌های مزمن می‌شوند که این زخم‌ها جزو موارد نادر زخم‌های مزمن هستند. همچنین برخی از بیماری‌های صعب‌العلاج می‌توانند زخم مزمن ایجاد کنند.
وی با بیان اینکه برآوردها بیانگر این است که حدود ۰.۸ تا ۱.۵ درصد از افراد جامعه به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند، خاطرنشان کرد: آمار و ارقام حاکی از این است که ۱۵ تا ۳۴ درصد از دیابتی‌ها در مدت‌زمان بیماری، به زخم‌های مزمن دچار می‌شوند. در حال حاضر، ۷ میلیون دیابتی در کشور زندگی می‌کنند؛ با توجه به جمعیت ۸۵ میلیون نفری کشور و احتمال ابتلای ۱۵ تا ۳۴ درصدی دیابتی‌ها به زخم پای دیابتی باید گفت به شرط در نظر گرفتن دیابت اثبات شده در حداقل ۷ میلیون نفر از جمعیت کشور، آنگاه حدود ۵۰ درصد از این افراد به «نوروپاتی» مبتلا می‌شوند.
مدیر کلینیک دیابت، زخم و ترمیم بافت سازمان جهاد دانشگاهی علوم‌پزشکی تهران ادامه داد: نوروپاتی منجر به بی‌حسی ناحیه پا می‌شود؛ در نتیجه افراد مبتلا به دیابت نه تنها متوجه تروما و آسیب‌های وارده به پا نمی‌شوند، بلکه فرایند درمان بیماری به دلیل مشکلات حسی و خون‌رسانی نامناسب کاهش می‌یابد.
وی درباره قطع عضو زخم پای دیابتی نیز به ایسنا گفت: حدود ۱۵ درصد از افراد دیابتی به زخم پا دچار می‌شوند و ۱۵ درصد از این افراد نیز درجاتی از قطع پا را تجربه می‌کنند. درجات قطع عضو زخم پای دیابتی شامل قطع یک بند انگشت تا قطع کامل پا می‌شود. با توجه به جمعیت افراد دیابتی کشور و آمار و ارقام مربوط به قطع عضو زخم پای دیابتی می‌توان گفت، حدود ۲۰۰۰ نفر در کشور به صورت سالانه درجاتی از قطع عضو پا را تجربه می‌کنند.
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند